ศัพท์เกี่ยวกับเครื่องปรุงรส

ไม่ได้ตามblogมานานเดี๋ยวนี้มีแหล่งให้ความรู้จากครูอาจารย์เจ้าของภาษามากมาย ขออนุญาตมาเก็บรวบรวมไว้ศึกษานะครับ 

🍋 น้ำมะนาว / เนื้อกแจง (Nước chanh)
🍚 น้ำตาลทราย / เดื่องก๊าด (Đường cát)
🥄 เครื่องปรุงรส / ญาหวิ (Gia vị)
🥣 น้ำจิ้ม / เนื้อกเจิ๊ม (Nước chấm)
🍯 น้ำเชื่อม / เนื้อกเดื่อง (Nước đường)
🧴 น้ำส้มสายชู / เยิ้ม (Dấm)
🌱 เต้าเจี้ยว / เตืองเดิ๋ยน (Tương đậu nành)
🧂 เกลือ / ม้วย (Muối)
🐟 น้ำปลา / เนื้อกมั้ม (Nước mắm)

🦐 น้ำกะปิ /เนือกมั้ม รู๊อก (Nước mắm ruốc) 

🥗 น้ำสลัด / เนื้อกโจ๋นซาลาต (Nước trộn xa lát)
🌶️ (พริก/พริกไทย) ป่น / (เอิ๊ด/หาดเตียว) โบด (Ớt / Hạt tiêu Bột)
🟥 ซอสพริก / เตืองเอิ๊ด (Tương ớt)
🌾 งา / แหม่ (Mè)
⚫⚪ งา (ดำ/ขาว) / แหม่ (แดน/จั๊ง) (Mè đen / Mè trắng)
🧅🧄 (หอม/กระเทียม) เจียว / (แห่ง/ต่อย) เจียน (Hành, tỏi chiên)

ที่มา:https://vovworld.vn/,อาจารย์เกิ๋มตู๋โรงเรียนนานาชาติโชรส์เบอรี

บทที่ สิบ(Bài số 10) : การท่องเที่ยว และบันเทิง Part 1

Bài Mười - Đối thoại (บ๊าย เหม่ย  - โด่ย ถ๋วาย)
บทที่ 10 - บทสนทนา

บทนำ:

ในบทเรียนเรื่องการท่องเที่ยวและความบันเทิงนี้ คุณจะได้เรียนรู้:

• การใช้คำสั่ง: "đi (ดี), hãy (ไฮ่), đừng (ดึง)"
• รูปแบบใหม่:
• รูปประโยคคำถาม:
  • "... bao giờ chưa? (...เบา เหย่อ เจือ?)" - ...เคยหรือยัง?
  • "... lần nào chưa? (หลั่ง หน่าว เจือ?)" - ...เคยสักครั้งไหม?
  • "... mấy lần rồi? (มั๊ย หลั่ง โหร่ย?)" - ...ไปมากี่ครั้งแล้ว?
• รูปประโยคปฏิเสธ:
  • "... không ... bao giờ cả." (คอม ... เบา เหย่อ ก๋า) - ...ไม่เคย...เลย
  • "... chưa ... lần nào cả." (เจือ ... หลั่ง หน่าว ก๋า) - ...ยังไม่เคย...สักครั้ง

Marie และ Pam เป็นเพื่อนสนิทที่อาศัยอยู่ในเวียดนาม Pam เรียนที่มหาวิทยาลัยฮานอย พวกเธอพบกันตอนสาย

Pam:	Chị ăn sáng chưa? (จิ อัน ซ้าง เจือ?) - พี่กินข้าวเช้าหรือยัง?
Marie:	Chưa, tôi chưa ăn sáng vì tôi dậy muộn và sợ lên lớp không kịp. (เจือ, โตย เจือ อัน ซ้าง หวี่ โตย เซย ม่วน ว่า เส่อ เลน ล่อบ คอม กิป) - ยัง, ฉันยังไม่ได้กินเพราะตื่นสายและกลัวไปเรียนไม่ทัน
Pam:	Ta đi uống cà-phê đi. (ตา ดี อู้้ง กาเฟ้ ดี) - ไปดื่มกาแฟกันเถอะ
Marie:	Chị đã đến quán Tràng Tiền bao giờ chưa? (จิ ดา เด๊น กว๊าน จ่าง เตี๋ยน เบา เหย่อ เจือ?) - พี่เคยไปร้าน Tràng Tiền(แจ่ง เตี่ยน) หรือยัง?
Pam:	Rồi. Cà-phê ở đó ngon lắm và quán đó cũng gần đây lắm. (โหร่ย, กาเฟ้ เอ๋อ ด๋อ งอน ลั้ม ว่า กว๊าน ด๋อ กุ๋ง เกิ่ง ได ลั้ม) - เคยแล้ว กาแฟที่นั่นอร่อยมากและร้านก็อยู่ใกล้มาก
Marie:	Ta đi bộ được. (ตา ดี โบ่ เดือก) - เดินไปได้
Pam:	Vậy thì ta đến quán đó đi. (ไหว่ ถี่ ตา เดิ๊น กว๊าน ด้อ ดี) - งั้นเราไปร้านนั้นกัน

Từ vựng (คำศัพท์)

บทที่ เก้า(Bài số 9) : การซื้อของ และเช่าบ้าน

บทเรียนที่ 9- บทสนทนา
Bài Chín Đối thoại - บ่าย  จิ๊น  โด๋ย ถว่าย

บทนำ:

บทเรียนนี้จะแสดงวิธีการเลือกสถานที่เช่า พร้อมคำศัพท์ใหม่เพื่ออธิบายบ้าน อพาร์ตเมนต์

หรือสิ่งของที่จะซื้อหรือเช่า คุณจะมีโอกาสนำรูปแบบจากบทเรียนก่อนหน้ามาใช้ในการทำธุรกรรมของคุณ

นอกจากนี้ยังแนะนำรูปแบบเพิ่มเติมอีกเล็กน้อย:

• รูปแบบใหม่ในการตั้งคำถาม: "แอคชั่น + เดือก คง?" (action + được không?)
• รูปแบบใหม่ในการตอบ: "แอคชั่น + เดือก" (action + được)
• รูปแบบใหม่ในการขอความคิดเห็น: Anh thấy + person/object/action + thế nào?

"อัญ ถาย + บุคคล/สิ่งของ/การกระทำ + เท้ หน่าว?"

ส่วนที่ 1

ภูมาจากเวียดนาม เขาอาศัยอยู่ที่เพิร์ธมาสองปีแล้ว.

Chris:	Anh thấy Perth thế nào?	อัญ ถาย เปิร์ท เท้ หน่าว?	คุณคิดว่าเมืองเพิร์ธเป็นอย่างไร?
Phú:	Perth đẹp và yên tĩnh lắm.	เปิร์ท แด็บ หว่า เย็น ติ๋ง ล้ำ.	เพิร์ธสวยและเงียบสงบมาก.
Chris:	Anh có nhà ở Perth không?	อัญ ก๋อ หญ่า เอ่อ เปิร์ท คง?	คุณมีบ้านที่เพิร์ธไหม?
Phú:	Có.	ก๋อ.	มี.
Chris:	Nhà anh như thế nào?	หญ่า อัญ นือ เท้ หน่าว?	บ้านของคุณเป็นอย่างไร?
Phú:	Nhà tôi không lớn lắm. Dưới nhà có một phòng khách, một phòng tắm, một phòng giặt, một phòng bếp. Trên gác có hai phòng ngủ.	หญ่า โตย คง เลิ้น ล้ำ. เซือย หญ่า ก๋อ หมต ฟ่อง ค้าก, หมต ฟ่อง ตั้ม, หมต ฟ่อง ยัด, หมต ฟ่อง เบ็ป. เจน ก้าก ก๋อ ฮาย ฟ่อง หงู.	บ้านของผมไม่ใหญ่มาก ชั้นล่างมีห้องนั่งเล่นหนึ่งห้อง, ห้องน้ำหนึ่งห้อง, ห้องซักรีดหนึ่งห้อง, ห้องครัวหนึ่งห้อง. ชั้นบนมีห้องนอนสองห้อง.
Phú:	Trước nhà có một chỗ để xe. Sau nhà có một cái vườn nhỏ và xung quanh nhà có nhiều cây.	เจือก หญ่า ก๋อ หมต โจ๋ แด่ แซ. เซา หญ่า ก๋อ หมต ก๋าย เหวือน หย๋อ หว่า ซุง กวาน หญ่า ก๋อ เหยิ่ว เกย.	หน้าบ้านมีที่จอดรถหนึ่งที่. หลังบ้านมีสวนเล็กๆ และรอบๆ บ้านมีต้นไม้เยอะ.

 คำศัพท์(Từ vựng)

บทที่ แปด(Bài số 8) : การเดินทาง

บทที่ 8 - บทสนทนา

Bài tám  - Đối thoại
(บ่าย ต๊าม - โด๋ย ถว่าย) 
บทเรียนที่ 8 - บทสนทนา

บทนำ:

คำศัพท์ใหม่สำหรับการเดินทางและทิศทาง

-รูปแบบ "bằng gì?(บัง หยี?) ด้วยอะไร?"

-รูปแบบใหม่: "phải (ฝาย) ต้อง + กริยา" และ "để (เด๋) เพื่อ + กริยา"  

การใช้คำถามสองชั้น (คำถามซ้อนคำถาม)

"... có biết(ก๊อ เบี้ยด) รู้ไหมว่า + คำถามสมบูรณ์ + không?(คง?) หรือเปล่า?" 

การใช้คำถามใหม่แบบไม่เป็นทางการ:
      "การกระทำ + hả?(ห๋า?) เหรอ?", "การกระทำ + à?(อ่า?) เหรอ?", "การกระทำ +  à?(อ่า?) เหรอ?"

คำตอบแบบไม่เป็นทางการ:

"dạ vâng(ย่า เวิง) ค่ะ/ครับ", "vâng ạ(เวิง อ่า) ค่ะ/ครับ", "ừ(อื่อ) อืม"

การใช้: "nên(เน็น) ควร" และ"tại (ต่าย) เพราะ"เป็นคำสันธาน

ส่วน A: รูปแบบ

Phần A: Câu mẫu (เผิ่น อา: เกา เหม่า) - รูปแบบ
ส่วน A: ประโยคตัวอย่าง

บทสนทนา A1 Đối thoại A1(โด๋ย ถว่าย อา-โมต - ไดอะล็อก อา-วัน)

บทนำ: Anh Vũ và chị Uyên đang học ở một trường đại học ở Texas.

(บทนำ: แอง หวู หว่า จิ๋ อูยเอ็น ดาง หอก เอ๋อ โมต เจื่อง ด่าย หอก เอ๋อ เท็กซัส.)
บทนำ: คุณวูและคุณอูเยนกำลังเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในเท็กซัส

ส่วนที่ หนึ่ง

Vũ	Chị có muốn đi thư viện với tôi không? จิ ก๊อ โม้ง ดี ถือ เวียง เว้ย โตย คอม คุณต้องการไปห้องสมุดกับผมหรือเปล่า?
Uyên	Không, tôi phải đi bưu điện bây giờ. คอม, โตย ฝาย ดี บุย เดี่ยน ไบ เหย่อ ไม่หรอก ตอนนี้ผมอยากไปที่ทำการไปรษณีย์
Vũ	Chị đi bưu điện (để) làm gì? จิ ดี บุย เดี่ยน (เด๋) หล่าม หยี่? คุณไปที่ทำการเพื่อทำอะไร?
Uyên	Tôi muốn đi mua một ít tem và phong bì. Thế anh đi thư viện hả. โตย โม้ง ดี มัว หมด อิ๊ด เต็ม หว่า ฟอง บิ. แท้ อัน ดี ถือ เวียน หา. ผมต้องการไปซื้อแสตมป์และซองจดหมายนิดหน่อย แล้วคุณจะไปห้องสมุดจริงรึ?
Vũ	Vâng. Tôi đi (để) đọc báo. Ở nhà không có báo tiếng Việt nên tôi phải đi thư viện (để) đọc. เวิง. โตย ดี (เด๋) ดอบ บ๊าว. เอ๋อ หย่า คอม ก้อ บ๊าว ติ้ง เหวียด เน็น โตย ฝาย ดี ถู เวียน (เด๋) ดอบ ใช่แล้ว ผมไปอ่านหนังสือพิมพ์ อยู่ที่บ้านไม่มีหนังสือพิมพ์ภาษาเวียดนาม ดังนั้นผมจึงไปห้องสมุดเพื่ออ่านมัน

 

คำศัพท์ (Từ vựng)

เปิดช่องทางการศีกษาใหม่ๆ

    สวัสดีชาวโลกหลังจากที่ไม่ได้ติดต่อโลกมานาน จนLink ข้อมูลเดิมๆใช้ไม้ได้ เสียไปหลายจุด ต้องจัดระเบียบ ฝึกใช้AI มาช่วยในการดูข้อมูล ยอมรับว่าดีมากๆ ขอแนะนำ ช่องภาษาเวียดนามที่เริ่มลง Youtube ลองไปติดตามกันดูนะครับ  ส่วนลิงค์ฝึกฟังก็ยังพอได้นะครับยังเป็นต้นฉบับภาษาอังกฤษเวียดนามฟังไม่ยากตรงรายการ  Bài 1: Phát âm(การออกเสียง)

ส่วนเอกสารประกอบคำบรรยายภาษาไทยจะตามมานะครับ ที่ร้านกาแฟค่อยไปดูนะครับ@ ร้านกาแฟ

บทที่ เจ็ด(Bài số 7) : กิจกรรมครอบครัว และที่โรงเรียน

ส่วนที่ หนึ่ง

Myoko:	Anh có từ điển không?
	แอง ก๊อ ตื่อ เดี๋ยน คอม?
	พี่ มี พจนานุกรม รึเปล่า?
Jim:	Có.
	ก๊อ
	มี
Myoko:	Anh có mấy quyển (từ điển)?
	แอง ก๊อ มั๊ย เกวี๋ยน(ตื่อ เดี๋ยน)
	พี่ มี กี่เล่ม?
Jim:	Tôi có hai quyển (từ điển), một lớn và một quyển nhỏ.
	โตย ก๊อ ฮาย เกวี๋ยน(ตื่อ เดี๋ยน) หมด เลิ้น หว่า หมด เกวี๋ยน หย๋อ
	ผม มี สองเล่ม,อีกเล่มใหญ่ และเล่มหนึ่งเล็ก

คำศัพท์ (Từ vựng)

บทที่ หก(Bài số 6): กิจกรรมประจำวัน ตอนที่หนึ่ง

บทที่ หก(Bài số 6) : กิจกรรมประจำวัน ตอนที่หนึ่ง

ส่วนที่ หนึ่ง

Văn:	Chị nói tiếng Việt giỏi lắm. Chị học ở đâu vậy?
	จิ น้อย ติ้ง เหวียด หยอย ล้ำ.จิ ฮอบ เอ๋อ เดา หว่าย?
ฟวัง	คุณพูดภาษาเวียตนาม เก่งจัง.คุณไปเรียนมาจากไหน?
Pam:	Tôi đang học ở Đại học này.
	โตย แดง ฮอบ เอ๋อ ฮอบ หน่าย.
	ฉัน ไปเรียนจากวิทยาลัย ที่นี่
Văn:	Học tiếng Việt (có) khó không?
	ฮอบ ติ้ง เหวียด(ก๊อ)ค้อ คอม?
	เรียนภาษาเวียตนามยากไหม?
Pam:	Dạ, cũng hơi khó.
	ย่ะ,กุ๋ง เฮย ค้อ
	ค่ะ,ไม่ค่อยยากเท่าไหร่.

คำศัพท์ (Từ vựng)

บทที่ ห้า(Bài số 5) : ท่องเที่ยว

ส่วนที่ หนึ่ง

Lan:		Chào anh John. Hôm nay anh có khỏe không?
		จ่าว อัน จอน,โฮม นาย อัน ก๊อ แคว๋ คอม?
		สวัสดี คุณจอห์น.วันนี้คุณสบายดีไหม?
John:		Dạ, cám ơn, tôi khỏe lắm. Còn chị, thế nào?
		ยา ,ก้ำ เอิง,โตย แคว๋ ล้ำ.ก่อน จิ แท้ หน่าว
		ครับ,ขอบคุณ สบายดี.
Lan:		Dạ, cám ơn, tôi cũng khỏe. À, chị Betty thế nào anh?
		ยา,ก้ำ เอง,โตย กุ๋ง แคว๋.อ่า,จิ เบ็ต ตี แท้หน่าว อัน?
		ค่ะ,ขอบคุณ,ฉัน ก็ สบายดีเช่นกัน.คุณ เบ๊ตตี้ เป็นไงบ้าง?
John:		Tuần trước chị Betty bị ốm, nhưng bây giờ chị ấy khỏe rồi.
		ต่วน จึ๊ก จิ เบ็ต ตี บิ โอ๊ม ,ยึง ไบ เหย่อ จิ อ๊าย แคว๋ หร่อย
		เมื่อสัปดาห์ก่อนคุณเบ๊ตตี้ ไม่สบาย,แต่ตอนนี้เธอหายป่วยแล้ว

คำศัพท์ (Từ vựng)

บทที่ สี่(Bài số 4) : วัน และวันที่(ngày và ngày tháng=หง่าย หว่า หง่าย แท้ง)

ส่วนที่ หนึ่ง

Nam:		Hôm nay là thứ mấy?
นำ		โฮม ไน หล่า ถื้อ ไม๊?
		วันนี้วันอะไร?
Paula:		Hôm qua là thứ tư, vậy hôm nay là thứ năm.
		โฮม กวา หล่า ถื๊อ ตือ,ฟว่าย โฮม ไน หล่า ถื้อ นำ.
		เมื่อ วานนี้ วันพุธ,ดัวนั้น วันนี้เป็นพฤหัส.
Nam:		Hôm qua là ngày mấy?
		โฮม กวา หล่า หง่าย ไม๊?
		เมื่อวาน วันที่เท่าไหร่?
Paula:		Hôm qua là (ngày) mồng mười, vậy hôm nay là (ngày) mười một.
		โฮม กวา หล่า หง่าย หม่อม เหม่ย,ฟว่าย โฮมไน หล่า หง่าย เหม่ย หมด
		เมื่อวาน เป็น วันที่ สิบ,ดังนั้น วันนี้ เป็นวันที่ สิบเอ็ด.

คำศัพท์ (Từ vựng)

บทที่ สาม(Bài số 3): อาชีพ และวิชาเรียน(Làm và họp=หล่าม หว่า ฮอบ)

ส่วนที่ หนึ่ง

Chị Lan:	Anh đi đâu đó?
จิ แล็น	อัน ดี เดา ด้อ
	พี่ ไปที่ ไหน?
Anh Henry :	Tôi đi Bộ Tài chính
	โตย ดี บ่อ ต่าย จิ๊น
	ผมไป สถาบันการเงิน
Chị Lan:	Anh làm ở đó à?
	อัน หล่าม เอ๋อ ด้อ อ่า?
	พี่ ทำงาน อยู่ ที่นั่นหรือ?
Anh Henry :	Dạ vâng. Còn các chị đi đâu đấy?
	ย่ะ ฟว่าง.ก่อน คัก จิ ดี เดา ได?
	ใช่ ครับ แล้ว พวกคุณนั้นล่ะ ไปไหนกัน?
Lan & Vân:	Chúng tôi đi học
	จุ๊ง โตย ดี ฮอบ
	พวกเขา ไปเรียน

คำศัพท์ (Từ vựng)

บทที่ สอง(Bài số 2): การบอกเวลา และการนับตัวเลข(Thời gian và Số=เถ่ย ซาน หว่า โส)

ส่วนที่ หนึ่ง

Dung:	Mấy giờ rồi, anh?
หยุ๋ม	มั๊ย เหย่อ หร่อย,อัน?
	กี่โมงแล้วพี่(ชาย)?
Phong:	Ba giờ rồi.
ฟวอง	บา เหย่อ หร่อย
	สามโมงแล้ว

คำศัพท์ (Từ vựng)

บทที่ หนึ่ง(Bài số 1) : คำทักทาย(Chào hỏi=จ่าว หอย)

1.คำทักทายทั่วไป ส่วนที่ หนึ่ง

Ông Ba:(อ่อม บา)

Chào bà. Xin lỗi bà, tên bà là gì?
		จ่าว บ่า.ซินโหล่ย_อ๊ะ บ่า,เติน บ่า หล่า หยี่?
		สวัสดีครับคุณ(ผู้หญิง). ขอโทษครับคุณ(ผู้หญิง),คุณ(ผู้หญิง)ชื่ออะไร?
Bà Hà:(บ่า ห่า)		Dạ tên tôi là Hà. Còn ông, tên ông là gì?
		ย่ะ เตินโตย หล่า ห่า.ก่อง อ่อม,เติน อ่อม หล่า หยี่?
		ค่ะ ฉันชื่อว่า ห่า.แล้วคุณ(ผู้ชาย)ล่ะ,คุณชื่ออะไร?
Ông Ba:		Tên tôi là Ba.
		เติน โตย หล่า บา
		ผม ชื่อ บา

คำศัพท์ (Từ vựng)

หัดพิมพ์ตัวอักษรภาษาเวียตนามมือใหม่

บางท่านที่ได้เข้ามาที่เว็บ อาจจะงงว่าทำไมตัวอักษร แสดงผลเพี้ยนไป ที่เรียกว่าภาษาต่างดาวอ่านไม่ได้ ปกติเว็บในเมืองไทยใช้ระบบเข้ารหัสภาษาตามมาตรฐานระบบอินเตอร์เน็ต อย่างบ้านเราก็Encodingภาษาตามระบบ TIS-620 หรือ window-874 แต่ระบบภาษาของเวียตนามจะตามcode UTF-8 บางท่านอาจต้องไปดาว์นโหลดระบบอักษร UNICODE VIETNAM มาเพิ่มหากต้องการเน้นแสดงผลภาษาอย่างอื่น ในเบื้องต้นอันดับแรกคงต้องที่Menuซ้ายบนของInternet Exploer ว่าFile/Edit/View/Favorite/Tools/Help เลือกView>Encoding>Unicode(UTF-8) เพื่อที่จะแสดงผลให้ถูกต้อง ส่วนในการที่เราจะพิมพ์ภาษาเวียตนามนั้นจะต้องมีโปรแกรมช่วยในการคีย์ อย่างจะพิมพ์งานหรือChat ซึ่งคนเวียตนามนิยมใช้

Vietnamese Alphabet

ภาษา คำในภาษาเวียดนามกว่า 80% ของภาษามาจากภาษาจีน และยังรวมไปถึงอิทธิพลทางวรรณคดีจีน และยังมีร่องรอยของภาษาฝรั่งเศสด้วย คำที่เข้ามาในพจนานุกรมเป็นครั้งแรกในสมัยจักรวรรดินิยมช่วงศตวรรษที่ 18 ถึง 20 ส่วนภาษาอังกฤษนั้นมาจากชาวอเมริกันในช่วงสงครามเวียดนาม และจากการเป็นพี่น้องร่วมลัทธิคอมมิวนิสต์กับสหภาพโซเวียต เวียดนามก็ได้รับอิทธิพลทางภาษาจากรัสเซีย เพื่อนเวียตเล่าว่าเขาจบจากฮานอยอาจารย์ที่สอนเขาส่วนมากจบจากรัสเซีย แต่ว่าถ้าเป็นอาจารย์รุ่นใหม่จบจากอเมริกา เวลาสอนหลักสูตรจะต่างกัน ทำให้ยังคงเป็นปัญหาทางวิชาการเกี่ยวกับมาตรฐานการศึกษาโดยเฉพาะเกี่ยวกับวิศวกรรมในเรื่องของการอ้างมาตรฐานมาใช้ยืนยัน เท่าที่ทราบได้มีการรวบรวมตั้งมาตรฐานแล้วเรียกว่า TCVN คนที่จะไปทำงานเกี่ยวกับตรงนี้ต้องศึกษาให้ดี แต่ส่วนมากเท่าที่อ่านดู จะคล้ายกับ JIS(ญี่ปุ่น) ดังนั้นวิชาการของเราก็ใกล้เคียงกันใช้กันได้ มาว่าเรื่องภาษากันต่อซึ่งความจริงแล้วความหมาย และคำศัพท์เฉพาะทางวิชาการต่าง ๆ ของแนวคิดและเทคโนโลยีสมัยศตวรรษ ที่ 20 มักใช้คำภาษา ฝรั่งเศส อังกฤษ และรัสเซีย และภาษาที่เข้ามาล่าสุดคือภาษาญี่ปุ่น ถ้าเป็นทางใต้ภาษาฝรั่งเศสก็ยังคงนิยม แต่จะสู้ภาษาอังกฤษไม่ได้ ส่วนเกาหลี และญี่ปุ่นก็มีแนวโน้มที่สูงขึ้นเช่นกันตามภาวะการลงทุน สำเนียงที่แตกต่างกันในเวียดนามนั้น เผยให้เห็นถึงเอกลักษณ์ที่เหนียวแน่นของภูมิภาค ตัวอักษรบางตัวของพยัญชนะ ออกเสียงต่างกัน ศัพท์ของชาวเหนือและชาวใต้ประกอบด้วยคำที่แตกต่างกัน รากของภาษามาจากการผสมของวัฒน ธรรมที่คล้ายคลึงกัน คือการผสมของ เขมร ไท และเมือง แม้แต่การวางรูปประโยคก็ยังเหมือนกัน

ภาษาเขียนของเวียดนาม : อิทธิพลของจีนในช่วงศตวรรษแรกๆ ของประวัติศาสตร์เวียดนามทำให้มีการใช้ตัวอักษรที่เรียกกัน ว่าจื๋อ โย (chu nho) อย่างกว้างขวางจนแทนที่ภาษาเขียนโบราณที่มีต้นกำเนิดจากภาษาอินเดีย หลังจากได้อิสรภาพ บรรดานักปราชญ์ต่างตระหนักถึงความจำเป็นและประโยชย์ของการพัฒนาภาษาเขียนที่เป็นของเวียดนามขึ้นมา ผู้ที่ทำได้สำเร็จ คือ เหวียน เทวียน (Nguyen Thuyen) ทุกวันนี้เวียดนามมีตัวอักษรแบบโรมัน อันเป็นผลงานของ อเล็กซองเดร เดอโรดส์ (Alexandre de Rhodes) มิชชันนารีเยซูอิตชาวฝรั่งเศส ผู้ซึ่งได้พัฒนาตัวอักษรที่เรียกกันว่า กว๊อก หงือ (quoc ngu)

ที่มาhttp://www.surinmajestic.net

Misunderstand

มีเพื่อนๆหลายคน บ่นว่าคำในภาษาเวียตนามมีคำเรียกที่แตกต่างกัน เนื่องจากเวียตนามเองประกอบด้วยชนกลุ่มหลายกลุ่มด้วยกัน หลักๆก็มี ภาษาเหนือ, กลาง,ใต้ นอกนั้นก็มีภาษาตะวันออก ,ตก ,จาม(เช่น ông-ออม-ท่าน,คุณ) ภาษาชาวเขา(người núi =เหง่ย นุ้ย) กว่า 50 เผ่า ซึ่งโดยมากอาศัยอยู่ตามภาคเหนือเช่น เมืองSapa...ซึ่งรวมถึงเผ่าไท้( Thái) หรือคนไทย ซึ่งผมได้ดูวีดีโอไว้เล่ารายละเอียดคราวต่อไป อื่นๆตามแนวเขาฝั่งที่ติดกับลาว อย่างที่ผมเคยไปเที่ยวที่ เมืองด่าลัด จะมีสถานที่แห่งหนึ่งชื่อว่าเขา Lang Biang(ลาง เบียง) ซึ่งเป็นอนุสรณ์สถานแห่งความรัก ใครอยากสมหวังเรื่องความรักก็ลองไปดู ที่นั่นมีชาวเขาเผ่าลาว ก็พูดคุยกับเราได้รู้เรื่องที่สุด เขามีหลายเรื่องเล่ากับเรา เอาไว้คงเล่าในคราวต่อไป

ก่อนสงครามเวียตนาม(กับอเมริกา) เมืองไซง่อนหรือโฮจิมินห์ชื่อใหม่นั้น เป็นเมืองที่มีความเจริญมากกว่าบางกอกหรือกรุงเทพของเราเสียอีก กลุ่มคนไม่ว่าจะภาคกลาง เว้ ด่าหนัง ยาจาง ต่างก็เข้ามาทำงาน บ้างเรียนหนังสือ หลังจากสงครามเวียตนามสิ้นสุดกลุ่มปัญญาชนที่ไม่พอใจต่างกลัวและพยายามหลบหนี เพราะรู้ว่าระบบคอมมิวนิสต์ต้องถูกยึดทรัพย์สิน ที่ดิน เข้าหลวง บางคนถึงขนาดตัดสินใจพาครอบครัวอพยพหนีไปที่อื่นทั้งทางเรือและเดินเท้า เข้ามาทั้งทางไทย ไปฟิลิปปินส์ก็มี เพื่อลี้ภัยไปยังที่อื่นต่อ น้องชายเพื่อนเวียตคนหนึ่งได้นั่งเรือหวังไปอเมริกากับครอบครัวต้องถูกทหารยิงเสียชีวิตขณะที่เอาตัวเองปกป้องพ่อไม่ให้ถูกทหารยิง ภาพการอพยพก็คงเหมือนอย่างที่เราได้ยินจากเพลงเรฟูจีของวงคาราบาว ส่วนบางคนที่อยู่ในเหตุการณ์เล่าให้ผมฟังว่า เขาคงจะเรียนจบมหาวิทยาลัย มีงานดีเงินดีไปแล้วถ้าไม่เกิดเหตุการณ์นี้ ตึกแถวห้องพักสมัยเมื่อก่อนสงครามก็ยังคงมีอยู่ผมก็ไปพักมาแล้วคงต้องต่อรายละเอียดกันคราวหน้า

ในเขตภาคใต้ อย่างในเมืองโฮจิมินห์ การที่จะหาอาหารภาคกลางจึงไม่ยาก เพราะโดยมากจะเป็นคนภาคกลาง เพื่อนเวียตผมบางคนมีสายมาจากราชวงศ์เก่าแก่ทางภาคกลาง เคยไปนั่งดูรายชื่อสายตระกูลยาวสี่ห้าพับหน้าสมุดกันเลย ฮ่า... ด้วยปัจจุบัน สื่อต่างๆ ไม่ว่าหนังสือพิมพ์ โทรทัศน์(เว้นแต่ HTV และ Local อื่นๆ) ที่เป็นภาษากลาง ทำให้เด็กรุ่นใหม่ใช้ภาษากลาง ก็มีแต่รุ่นพ่อแม่เท่านั้นที่ยังคงใช้ภาษาถิ่นเดิม พอจะยกตัวอย่างคำดังนี้

-คำขานรับ ภาคเหนือจะเป็น Vang=ฟวัง ทางใต้จะเป็น da=ยา(เสียงสระออกสั้น) ผมว่าคล้ายคำว่า จ๊ะ อย่างบ้านเราใช้กัน แต่เวลาผมพูดทีไร นึกถึงเวลากะเทยพูดทุกที
-ชามก๋วยเตี๋ยว เวลาแวะไปกินข้างถนนที่ภาคใต้ ผมก็จะสั่งก๋วยเตี๋ยวชามนึง(Cho anh một cái to=จอ อัน หมด ไก๊ ตอ-ว) แต่ไปกินข้าวบ้านเพื่อนคนเหนือ ต้องเรียกชามว่า ก็ บั๊ด(cái bát) ไม่ได้เรียกว่า ไก๊ ตอ-ว สาเหตุถ้าจะให้เดาก็คงเนื่องจาก คำว่า บั๊ด นั้น น่าจะคล้ายภาษาเหนือบ้านเราว่า "หลวง" ที่แปลว่า ใหญ่ รวมก็คือ ชามใบใหญ่นั้นเอง ส่วนคำว่า ตอ-ว นั้น แปลว่าใหญ่ อยู่แล้ว
-ตอนไปร้านถ่ายรูปเพื่อทำVisa ทางภาคใต้จะเรียกรูปถ่ายหรือรูป ว่า "จุบ เพิ่น" แต่ว่าภาษาเหนือจะเรียกว่า "จุบ อั๋น(chụp ảnh) หรือ อั๋น" ผมกับพี่คนหนึ่งก็เข้าใจผิดกันบ่อยๆเวลาเรียกกัน
คงมีหลากหลายคำ ที่ผมเองก็จำไม่ได้แล้ว ล่ะ

North and South Language

มีเพื่อนๆหลายคน บ่นว่าคำในภาษาเวียตนามมีคำเรียกที่แตกต่างกัน เนื่องจากเวียตนามเองประกอบด้วยชนกลุ่มหลายกลุ่มด้วยกัน หลักๆก็มี ภาษาเหนือ, กลาง,ใต้ นอกนั้นก็มีภาษาตะวันออก ,ตก ,จาม(ông-ออม-ท่าน,คุณ) ภาษาชาวเขา(người núi =เหง่ย นุ้ย) กว่า 50 เผ่า ซึ่งโดยมากอาศัยอยู่ตามภาคเหนือเช่น เมืองSapa...ซึ่งรวมถึงเผ่าไท้( Thái) หรือคนไทย ซึ่งผมได้ดูวีดีโอไว้เล่ารายละเอียดคราวต่อไป อื่นๆตามแนวเขาฝั่งที่ติดกับลาว
อย่างที่ผมเคยไปเที่ยวที่ เมืองด่าลัด จะมีสถานที่แห่งหนึ่งชื่อว่าเขา Lang Biang(ลาง เบียง) ซึ่งเป็นอนุสรณ์สถานแห่งความรัก ใครอยากสมหวังเรื่องความรักก็ลองไปดู ที่นั่นมีชาวเขาเผ่าลาว ก็พูดคุยกับเราได้รู้เรื่องที่สุด เขามีหลายเรื่องเล่ากับเรา เอาไว้คงเล่าในคราวต่อไป ก่อนสงครามเวียตนาม(กับอเมริกา) เมืองไซง่อนหรือโฮจิมินห์ชื่อใหม่นั้น เป็นเมืองที่มีความเจริญมากกว่าบางกอกหรือกรุงเทพของเราเสียอีก กลุ่มคนไม่ว่าจะภาคกลาง เว้ ด่าหนัง ยาจาง ต่างก็เข้ามาทำงาน บ้างเรียนหนังสือ หลังจากสงครามเวียตนามสิ้นสุดกลุ่มปัญญาชนที่ไม่พอใจต่างกลัวและพยายามหลบหนี
บางคนที่อยู่ในเหตุการณ์เล่าให้ผมฟังว่า เขาคงจะเรียนจบมหาวิทยาลัย มีงานดีเงินดีไปแล้วถ้าไม่เกิดเหตุการณ์นี้ ดังนั้นในเขตภาคใต้ อย่างในเมืองโฮจิมินห์ การที่จะหาอาหารภาคกลางจึงไม่ยาก เพราะโดยมากจะเป็นคนภาคกลาง เพื่อนเวียตผมบางคนมีสายมาจากราชวงศ์เก่าแก่ทางภาคกลาง เคยไปนั่งดูรายชื่อสายตระกูลยาวสี่ห้าพับเลย ฮ่า...
ด้วยปัจจุบัน สื่อต่างๆ ไม่ว่าหนังสือพิมพ์ โทรทัศน์(เว้นแต่ HTV และ Local อื่นๆ) ที่เป็นภาษากลาง ทำให้เด็กรุ่นใหม่ใช้ภาษากลาง ก็มีแต่รุ่นพ่อแม่เท่านั้นที่ยังคงใช้ภาษาถิ่นเดิม พอจะยกตัวอย่างคำดังนี้

-คำขานรับ ภาคเหนือจะเป็น Vang=ฟวัง ทางใต้จะเป็น da=ยา(เสียงสระออกสั้น) ผมว่าคล้ายคำว่า จ๊ะ อย่างบ้านเราใช้กัน แต่เวลาผมพูดทีไร นึกถึงเวลากะเทยพูดทุกที

-ชามก๋วยเตี๋ยว เวลาแวะไปกินข้างถนนที่ภาคใต้ ผมก็จะสั่งก๋วยเตี๋ยวชามนึง(Cho anh một cái to=จอ อัน หมด ไก๊ ตอ-ว) แต่ไปกินข้าวบ้านเพื่อนคนเหนือ ต้องเรียกชามว่า ไก๊ บั๊ด(cái bát) ไม่ได้เรียกว่า ไก๊ ตอ-ว สาเหตุถ้าจะให้เดาก็คงเนื่องจาก คำว่า บั๊ด นั้น น่าจะคล้ายภาษาเหนือบ้านเราว่า "หลวง" ที่แปลว่า ใหญ่ รวมก็คือ ชามใบใหญ่นั้นเอง ส่วนคำว่า ตอ-ว นั้น แปลว่าใหญ่ อยู่แล้ว

-ตอนไปร้านถ่ายรูปเพื่อทำVisa ทางภาคใต้จะเรียกรูปถ่ายหรือรูป ว่า "จุบ เพิ่น" แต่ว่าภาษาเหนือจะเรียกว่า "จุบ อั๋น(chụp ảnh) หรือ อั๋น" ผมกับพี่คนหนึ่งก็เข้าใจผิดกันบ่อยๆเวลาเรียกกัน
คงมีหลากหลายคำ ที่ผมเองก็จำไม่ได้แล้ว ล่ะ