Vietnamese Alphabet

ภาษา คำในภาษาเวียดนามกว่า 80% ของภาษามาจากภาษาจีน และยังรวมไปถึงอิทธิพลทางวรรณคดีจีน และยังมีร่องรอยของภาษาฝรั่งเศสด้วย คำที่เข้ามาในพจนานุกรมเป็นครั้งแรกในสมัยจักรวรรดินิยมช่วงศตวรรษที่ 18 ถึง 20 ส่วนภาษาอังกฤษนั้นมาจากชาวอเมริกันในช่วงสงครามเวียดนาม และจากการเป็นพี่น้องร่วมลัทธิคอมมิวนิสต์กับสหภาพโซเวียต เวียดนามก็ได้รับอิทธิพลทางภาษาจากรัสเซีย เพื่อนเวียตเล่าว่าเขาจบจากฮานอยอาจารย์ที่สอนเขาส่วนมากจบจากรัสเซีย แต่ว่าถ้าเป็นอาจารย์รุ่นใหม่จบจากอเมริกา เวลาสอนหลักสูตรจะต่างกัน ทำให้ยังคงเป็นปัญหาทางวิชาการเกี่ยวกับมาตรฐานการศึกษาโดยเฉพาะเกี่ยวกับวิศวกรรมในเรื่องของการอ้างมาตรฐานมาใช้ยืนยัน เท่าที่ทราบได้มีการรวบรวมตั้งมาตรฐานแล้วเรียกว่า TCVN คนที่จะไปทำงานเกี่ยวกับตรงนี้ต้องศึกษาให้ดี แต่ส่วนมากเท่าที่อ่านดู จะคล้ายกับ JIS(ญี่ปุ่น) ดังนั้นวิชาการของเราก็ใกล้เคียงกันใช้กันได้ มาว่าเรื่องภาษากันต่อซึ่งความจริงแล้วความหมาย และคำศัพท์เฉพาะทางวิชาการต่าง ๆ ของแนวคิดและเทคโนโลยีสมัยศตวรรษ ที่ 20 มักใช้คำภาษา ฝรั่งเศส อังกฤษ และรัสเซีย และภาษาที่เข้ามาล่าสุดคือภาษาญี่ปุ่น ถ้าเป็นทางใต้ภาษาฝรั่งเศสก็ยังคงนิยม แต่จะสู้ภาษาอังกฤษไม่ได้ ส่วนเกาหลี และญี่ปุ่นก็มีแนวโน้มที่สูงขึ้นเช่นกันตามภาวะการลงทุน สำเนียงที่แตกต่างกันในเวียดนามนั้น เผยให้เห็นถึงเอกลักษณ์ที่เหนียวแน่นของภูมิภาค ตัวอักษรบางตัวของพยัญชนะ ออกเสียงต่างกัน ศัพท์ของชาวเหนือและชาวใต้ประกอบด้วยคำที่แตกต่างกัน รากของภาษามาจากการผสมของวัฒน ธรรมที่คล้ายคลึงกัน คือการผสมของ เขมร ไท และเมือง แม้แต่การวางรูปประโยคก็ยังเหมือนกัน

ภาษาเขียนของเวียดนาม : อิทธิพลของจีนในช่วงศตวรรษแรกๆ ของประวัติศาสตร์เวียดนามทำให้มีการใช้ตัวอักษรที่เรียกกัน ว่าจื๋อ โย (chu nho) อย่างกว้างขวางจนแทนที่ภาษาเขียนโบราณที่มีต้นกำเนิดจากภาษาอินเดีย หลังจากได้อิสรภาพ บรรดานักปราชญ์ต่างตระหนักถึงความจำเป็นและประโยชย์ของการพัฒนาภาษาเขียนที่เป็นของเวียดนามขึ้นมา ผู้ที่ทำได้สำเร็จ คือ เหวียน เทวียน (Nguyen Thuyen) ทุกวันนี้เวียดนามมีตัวอักษรแบบโรมัน อันเป็นผลงานของ อเล็กซองเดร เดอโรดส์ (Alexandre de Rhodes) มิชชันนารีเยซูอิตชาวฝรั่งเศส ผู้ซึ่งได้พัฒนาตัวอักษรที่เรียกกันว่า กว๊อก หงือ (quoc ngu)

ที่มาhttp://www.surinmajestic.net