หัวข้อยอดนิยม

culture (9) customs (1) economic (2) Education (5) Entertainment (5) famous (1) food (7) football (1) gameshow (1) general (1) History (10) language (16) law (1) lifestlye (32) lifestyle (6) Music (1) MV (5) place (1) politic (1) singer (2) socities (5) sport (1) thai (2) travel (6) viet (1) vietnam (18) work (2)
Showing posts with label thai. Show all posts
Showing posts with label thai. Show all posts

Sunday, November 30, 2008

สิ่งยึดเหนี่ยวทางจิตใจ

จะว่าไปแล้วความเชื่อของคนเวียตกับคนไทยก็คงไม่แตกต่างกันมากนัก ผมจำเมื่อครั้งปี 2550 นั้นเป็นปีที่คนบ้านเราขาดกำลังใจและศรัทธาอย่างรุนแรง จตุคามซึ่งเป็นวัตถุมงคลที่มีกระแสปลุกเสกกันอย่างกว้างขวางและคลั่งไคล้ แต่ทว่าไม่ถึงปีก็เสื่อมความนิยมลงไปอย่างไม่น่าเชื่อ ซึ่งเป็นการพิสูจน์ได้ว่า วัตถุมงคลไม่ได้ช่วยอะไรไปมากกว่าความสบายใจแค่ชั่วคราวเท่านั้น วันนี้ผมได้เดินทางร่วมไปกับคณะลูกทัวร์ผู้ที่อาศัยอยู่ลุมพินีนวมินทร์แฮปปี้แลนด์ โครงการเที่ยวเจ็ดวัด(ยือ อ๊าน ไบ๋ จั่ว) ในจังหวัดนครปฐม แต่โปรแกรมสถานที่มีการเปลี่ยนแปลง ที่แรกที่ได้ไปก็คือวัดดอนหวาย เขตอำเภอสามพราน เป็นสถานที่ขึ้นชื่อในหมู่นักชอบปิ้งของกินทั้งนั้น สาวสาวชอบมากเป็นตลาดที่มีมาตั้งแต่รัชกาลที่6 ตามคำบอกเล่าชาวบ้านนั้นเดิมทีสถานที่นี้เดิมเรียกว่าโคกหวายเพราะมีต้นหวายอยู่เป็นจำนวนมาก ก่อตั้งเมื่อปี พ.ศ.2394 โดยสงฆ์(ดอบ ฝัก)สานุศิษย์ของหลวงพ่อโสธรฉะเชิงเทรา เดิมทีเป็นชุมชนเก่าแก่ชาวจีนติดริมแม่น้ำท่าจีน(ซอม ท่า จีน)ซึ่งมีต้นน้ำแยกมาจากแม่น้ำเจ้าพระยาที่จ.ชัยนาทปลายแม่น้ำออกมหาชัยสมุทรปราการ มีหลายตระกูลอาทิแซ่อึ้ง แซ่เตียว แซ่โง้ว แซ่ลิ้ม ต่อมาได้กลมกลืนเป็นคนไทยไปแล้ว เราค่อนข้างมาเช้าไปหน่อยตลาดพึ่งจะเปิดขาย ส่วนมากเป็นของกิน ส้มโอนครชัยศรี ทับทิม แตงโม(เหยื่อ)น้ำผึ้งเปลือกเขียวเนื้อเหลือง แตงโมไดอาน่าที่ลูกเหลืองเนื้อแดง หนังปลากรายทอดกรอบ และอื่นๆ ของแปลกที่เจออีกก็มี เจอต้นฮว่านหง๊อก คนขายเล่าว่ามีสรรพคุณหลายอย่างจำไม่ได้ บ้านเราเรียกว่าพญาวานร คือลิงไปกินแล้วหายเจ็บป่วยคนเราก็เลยเอาไปกินบ้าง เป็นพืชที่นำมาจากเวียตนามต้นละ50บาทสี่ต้นร้อยบาท ท่าน้ำมีเรือเช่าชั่วโมงชมทัศนีนภาพแม่น้ำ ตอนเหนือแม่น้ำไม่ไกลเป็นที่ประทับรับรองฟ้าหญิงอุบลรัตน์ อากาศวันนี้เย็นดีแดดไม่มีเลย ท่าน้ำก็เต็มไปด้วยปลาสวาย ตัวโตโตแก่แก่(เลิ้ง เลิ้ง หย่า หย่า ) ที่จอดรถเต็มตอนเราออกมา เราไปวัดไร่ขิงต่อซึ่งห่างจากจุดนี้ไปห้ากิโลเมตร ขึ้นชื่อเรื่องความศักดิ์สิทธิ์ของหลวงพ่อวัดไร่ขิงขอพรแล้วสมปรารถนา วัดนี้พื้นที่จอดรถกว้างมากหอระฆังใหญ่มาก คนมากันเยอะมาก โดยจะมากันเป็นครอบครัวไหว้พระขอพร ตรงข้ามอุโบสถเป็นที่ตั้งศพบำเพ็ญ มีวงปี่พาทย์มอญสวยงามมากกำลังบรรเลง ชุมชนนี้มีคนมอญอาศัยอยู่มากตั้งแต่รัชกาลที่1 รัตนโกสินทร์ คงจะเป็นตอนที่ช่วยกู้ชาติตอนเสียกรุงศรีอยุธยา ทราบว่าวัดนี้ก็ก่อตั้งโดยสานุศิษย์อีกรูปหนึ่งของหลวงพ่อโสธรเช่นกัน คงจะก่อตั้งระยะเวลาไล่เลี่ยกับวัดดอนหวาย เดิมทีตรงนี้เป็นไรป่าขิงจึงเป็นที่มาของชื่อวัด หลวงพ่อวัดไร่ขิงคือพระพุทธรูปปางมารวิชัยคือนั่งขัดสมาสหัตถ์ขวาคว่ำวางที่หน้าแข้ง หันหน้าไปทางแม่น้ำท่าจีน(ทิศเหนือ) ที่นี่ห้ามจุดประทัดดภายในวัด จะมีสถานที่ให้จุดเป็นห้องเก็บเสียงติดตีนสะพาน(เก่า ท่า จีน)แม่น้ำท่าจีนห่างอุโบสถสองร้อยเมตร แปลกดี ต่อไปก็เป็นวัดไผ่ล้อมหลวงพ่อพูล เดิมมีต้นไผ่ล้อมรอบวัด ตามภาษาอินเดียไผ่เรียกว่าเวฬุ แต่ปัจจุบันไม่มีแล้ว ที่นี่ขึ้นชื่อทางด้านให้หวยแม่น ศพหลวงพ่อพูลไม่เผาแต่ถูกเก็บไว้ในโลงแก้วตามความเชื่อหรือเอาไว้หากินก็ไม่ทราบได้ ฮ่า...แต่ที่นี่มีหลายคนไปซื้อหวย(เว้ โซ้)แล้วถูกก็มี ส่วนที่กำลังมาแรงตอนนี้ก็วัวธนู ให้คุณทางค้าขายร่ำรวย ปัจจุบันทางวัดมีหลวงพี่น้ำฝนเป็นผู้บริหาร คนก็เยอะมากๆ ไม่ไกลนัก ผมสังเกตเห็นพระปฐมเจดีย์วรมหาวิหาร อยู่ไกลๆ ถามชาวบ้าน เล่าว่ากำลังอยู่ในระหว่างบูรณะเพราะฐานทรุด แต่ก่อนที่เราจะไปนั้น เราจะต้องไปที่พระราชวังสนามจันทร์ซึ่งเป็นวังเก่าของ ร.6 จะเป็นอย่างไรคงไว้เล่าคราวต่อไป

Monday, August 18, 2008

Football Thai Player in Vietnam I

เมื่อพูดถึงฟุตบอลในเวียตนาม ทำให้ผมเห็นภาพนักเตะคนหนึ่งคือคุณซิโก้ หรือเกียรติศักดิ์ เสนาเมืองที่เข้าไปเล่นฟุตบอลในเวียตนาม ผมจำได้ว่าเมื่อครั้งเดินทางมาเวียตนามเมื่อปี 2003 สิ่งที่ผมเห็นก็คือรูปโฆษณาเครื่องดื่มกระทิงแดงขนาดใหญ่หน้าทางออกสนามบินตันเซิงยึก โดยมีพรีเซ็นเตอร์เป็นคุณซิโก้ ทำให้ผมอดปลาบปลื้มไม่ได้ที่ได้เห็นคนไทยเป็นที่ชื่นชมของคนเวียตนาม คิดว่าการเดินทางมาทำงานครั้งนี้คงมีสิ่งดีดีแน่ ต่อมาปี 2004 ก่อนจะบินกลับมาไทยตอนอยู่ที่ห้องพักรอสนามบินตันเซิงยึก ก็ได้พบเห็นคุณซิโก้ แต่ก็ไม่ได้พูดคุยอะไรมาก มีบางคนเข้ามาทักทายคุณซิโก้แต่เขาก็ไม่ได้คุยอะไรมาก สโมสรที่คุณซิโก้เล่นอยู่ในตอนนั้น คือสโมสรฟุตบอล Hoàng Anh Gia Lai(ห่วง อัน ยา ลาย) หรืออีกชื่อเรียกว่า Đội lạc bộ bóng đá Gia Lai(โด่ย หลัก บ่อ บ๊อม ด๊า ยา ลาย) ได้ก่อตั้งเมื่อปี 2002 โดยมีเจ้าของบริษัทHoàng Anh เป็นผู้ริเริ่ม โดยนำชื่อของบริษัทและเมืองยาลายมารวมกัน จนกลายมาเป็นชื่อของสโมสร ปัจจุบันทางสโมสรได้จับมือกับทีมสโมสรอาเซนอลของอังกฤษ เปิดโรงเรียนสอนการเล่นฟุตบอลที่เมืองPleiku ถือเป็นการร่วมกันลงทุนทางธุรกิจที่ทางอาเซนอลมีในเอเซียตะวันออกเฉียงใต้ด้วย มีที่ตั้งสำนักงานอยู่ที่ 50 Nguyễn Thiện Thuật, TP. Pleiku,tỉnh Gia Lai, Việt Nam แฟกส์: 059-828373 โทร: 059-875539 มีสนามประจำสโมสรอยู่ที่Pleiku(ไปล กู) จุจำนวนผู้ชมได้ 15,000 ที่นั่ง มีโรงฝึกที่Hàm Rồng เมืองPleiku ประกอบไปด้วยสองสนาม 40 ห้องนอน มีสระว่ายน้ำ ห้องออกกำลังกาย และสนามเทนนิสอีกด้วย ประธานสโมสรคือĐoàn Nguyên Đức ประธานฝ่ายคือ Huỳnh Ngọc Định ผู้จัดการคือ Nguyễn Văn Vinh ทีมนั้นเล่นอยู่ในระดับV-League ผลงานที่ผ่านมาเป็นแชมป์ V-league และSuperCup ปี2003 2004 มีโอกาสเข้าร่วมฟุตบอลสโมสรเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ปี2004 และเข้าร่วมฟุตบอลสโมสรเอเชียปี2005 ส่วนนโบายและเป้าหมายคือแชมป์ในระดับภูมิภาคกับเอเชียภายใน ปี2009และปี2010 สัญลักษณ์ทีมเริ่มแรกปี2002เป็นภูเขาพระอาทิตย์มีล้อเฟืองด้านล่างแต่ปี2006มีการเพิ่มดาวแดงสองดวงด้านบนสัญลักษณ์ได้ใช้มาจนปัจจุบัน มีชุดผู้เล่นทีมเหย้าเป็นเสื้อและถุงเท้าแดงส่วนแขนและกางเกงขาว ส่วนชุดเยือนเป็นเสื้อขาวแขนแดงกางเกงถุงเท้าขาว จำนวนนักเตะที่สังกัดในทีม ปี2008 นี้ มีจำนวน 31 คนในจำนวนนั้นเป็นต่างชาติ 5 คน สองในห้าเป็นคนไทยคือคุณศักดา แจ่มดี และคุณดัสกร ทองเหลา ในอดีตเคยมีนักเตะบ้านเราที่เคยเล่นร่วมเล่นในทีมนี้ คือคุณดุสิต เฉลิมแสง คุณตะวัน ศรีปาน ซึ่งเป็นผู้เล่นในช่วงระยะเวลาเดียวกันกับคุณซิโก้ ส่วนคนไทยที่เคยเป็นโค้ชให้กับทีมนี้ ท่านแรกเริ่มก็คือคุณอาจหาญ ทรงงามทรัพย์ ถัดมาเป็นคนเวียตงามชื่อHuỳnh Văn Ảnh แล้วคุณอาจหาญก็กลับมาเป็นโค้ชอีกครั้งในเดือน พฤศจิกายน 2005 ถึง กุมภาพันธ์ 2006 ต่อจากนั้นคุณซิโก้ก็รับช่วงต่อจนถึง 14 ตุลาคม 2006 ต่อมาก็คุณชัชชัย พหลแพทย์ เป็นโค้ชต่อไปจนถึงเดือนธันวาคม2007 จวบจนปัจจุบันนี้ ปี 2008 ก็เป็นคุณอนันต์ อมรเกียรติ ซึ่งนับว่าคนไทยเราค่อนข้างได้รับเกียรติเป็นอย่างดี ผมคิดว่าคนรุ่นแรกที่ไปนั้น คงสร้างสมสิ่งดีดีไว้เยอะ จะเป็นอย่างไรนั้นคงเอาไว้เล่าต่อคราวหน้านะครับ ที่มา:en.wikipedis.org