Thanh Hóa City On Demand Part II

เมืองทันฮว้า เป็นเมืองขนาดใหญ่ในภาคกลางของเวียตนาม อันประกอบไปด้วยภูมิทัศน์สามลักษณะอันได้แก่ ภูเขา พื้นราบ และ เนินเขา มีชายหาดยาวกว่า 102 กม.เป็นชุมชนโบราณของชาวเวียต และยังมีวัฒนธรรม Đông Sơn(ดอมเซิง) ที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะ ยังมีหาดทราย Sầm Sơn =ซั่ม เซิง ที่เคยเล่าไว้แล้ว เกาะTrong Mai =ซอม มาย ,วิหารDoc Cuoc,เนินเขาCo Tien และป้อมค่ายทหารสมัยราชวงศ์ห่อ Hồ(Thành Nhà Hồ=ทั่น หย่า ห่อ)ซึ่งถูกสร้างขึ้นในปี 1397 ในบริเวณนี้ยังเป็นที่ตั้งของรัฐบาลกลาง และโครงการทางการทหารบางอย่าง.ค่ายทหารโบราณในเวียตนามส่วนมากอย่างค่ายHoa Lư(ฮวา ลู) และ Cổ Loa(โก๋ ลัว) เป็นป้อมค่ายที่ถูกสร้างด้วยด้วยดินเหนียว ส่วนค่ายทหารของราชวงศ์ห่อ ซึ่งถูกใช้งานตั้งแต่ปี 1397-1407 นับกว่าสิบปี กลับถูกสร้างด้วยหินแกรนิตอย่างแข็งแกร่งด้วยวิธีการอันฉลาดและสร้างสรรค์ของคนโบราณเมื่อกว่าหกศตวรรษที่แล้ว ซึ่งวิธีการสร้างนั้นก็ยังคงเป็นปริศนาจวบจนทุกวันนี้

ส่วนอีกสถานที่หนึ่งที่อดกล่าวถึงไม่ได้ก็คือ วิหาร บ่า จิ่ว Bà Triệu (=ท่านผู้หญิงจิ่ว) ซึ่งตั้งอยู่ตีนเขาตุ่มTùng เขตคอมมูนจิ่ว ล่อบ Triệu Lộc โดยสถานที่แห่งนี้เดิมเป็นที่ตั้งของกองกบฎก่อจราจลของท่านผู้หญิงโดยท่านมีชื่อเดิมว่าจิ่ว ถิ จินTriệu Thị Trinh ท่านเป็นวีรสตรีแห่งชาติ โดยการเป็นผู้นำในการต่อต้านการรุกรานของเวียตนามเหนือในศตวรรษที่สาม โดยทุกปีที่วิหารจะจัดพิธีรำลึกถึงท่านในวันที่ 21 ตามปฏิทินจันทรคติหลังตรุษจีนไปสองเดือน น่าจะช่วงไหว้เทศกาลพระจันทร์นะ ประชาชนที่มาร่วมพิธีส่วนมากจะยังคงรำลึกถึงคำกล่าวของท่านผู้หญิงที่ว่า " ฉันอยากจะวิ่งฝ่ากระแสลมที่พัดโหมกระหน่ำ แล่นเรือฝ่าคลื่นที่โหมกระหน่ำ ขับไล่อริราชศัตรูออกจากประเทศ และจะไม่ให้อภัยตัวเองเด็ดขาดหากต้องตกเป็นทาสของพวกมัน"

แม่น้ำหมาMã เป็นแม่น้ำขนาดใหญ่ที่ใกล้ชายหาดมากที่สุด โดยไหลผ่านเขาสูงรูปร่างคล้ายหัวมังกร(หั่ม หร่อม)Hàm Rồng โดยยังเป็นชื่อของสะพานที่นั่นอีกด้วย เมื่อต้นศตวรรษที่ยี่สิบ วิศวกรชาวฝรั่งเศส พยายามที่จะสร้างสะพานเหล็กข้ามแม่น้ำหมา โดยได้แล้วเสร็จในปี 1905 แต่เป็นแค่สะพานขึงเท่านั้น และได้ถูกทำลายในช่วงสงครามต่อต้านฝรั่งเศส เมื่อสันติภาพกลับมาอีกครั้งในปี 1954 วิศวกรชาวเวียตนามได้ทำการสร้างสะพานเหล็กดังกล่าวต่อ โดยสะพานหั่มหร่อม นี้ได้แล้วเสร็จในวันที่ 19 พฤษภาคม 1964 ต่อมาได้รับความเสียหายจากการโจมตีตัดกำลังเวียตนามเหนือโดยสหรัฐในสมัยสงครามเวียตนาม

Thanh Hóa City On Demand Part I

Thanh Hóa ทัน ฮว้า เป็นหัวเมืองจังหวัดแห่งหนึ่งของเวียตนาม โดยมีประชากรเกือบสองแสน บนพื้นที่เพียง 57.9 ตร.กม. เมืองนี้อยู่ทางตอนใต้ของลุ่มแม่น้ำแดง(Song Hong=ซอม ฮอง) มีแม่น้ำมา(Ma) และแม่น้ำจู(Chu) โดยห่างจากกรุงฮานอยเพียง 137 กม.ผ่านทางถนนและรถไฟ และได้พิจารณาให้เป็นเขตเศรษฐกิจพิเศษศูนย์กลางอุตสาหกรรม โดยมากจะเป็นแปรรูปผลผลิตทางการเกษตร ไม้แปรรูป และอาหารทะเล ซึ่งก็คล้ายนิคมอุตสาหกรรมที่เมืองชลบุรีบ้านเรา ส่วนสถานที่สำคัญที่ขึ้นชื่อก็คือ

1.รีสอร์ทชายทะเล Sam Son(แซม เซิง) ที่สวยงามขึ้นชื่อมาตั้งแต่ คศ.1906 สมัยเป็นอาณานิคมฝรั่งเศสแล้ว โดยพึ่งฉลองครบร้อยปีไปเมื่อไม่นาน (http://thanhhoatourism.com.vn/) โดยมีนักท่องเที่ยวมาแต่ละปีไม่ต่ำกว่าห้าแสนคน ดังนั้นรัฐบาลท้องถิ่นจึงได้ทำการลงทุนกว่าหลายแสนเหรียญพัฒนาสาธาณูปโภคพื้นฐานไฟฟ้า ประปา ถนน อาคารต่างๆ ศูนย์การท่องเที่ยว และการอบรมผู้ให้บริการต่างๆ รวมทั้งซิกโลขับสามล้อ เพื่อเอาใจนักท่องเที่ยว นอกจากนั้นยังมีที่อื่นๆอย่าง เนินเขาTruong Le เกาะTrong Mai แหล่งศึกษานิเวศน์วิทยา Quang Cu แต่ปัจจุบัน Sam Son เป็นเขตพื้นที่มีผู้ติดเชื้อHIV AIDS(=สีดา) สูงมาก ขอให้ระมัดระวังสำหรับนักเที่ยวกลางคืน

2.พิพิธภัณฑ์ทางโบราณHoang Long

3.โบสถ์คาทอลิคหลังใหญ่ ที่เป็นรูปแบบ Immaculate Conception คือบูชาและนับถือพระแม่มารีย์โดยเฉพาะ อย่างบางท่านที่เคยไปเมืองโฮจิมินห์หน้าโบสถ์ก็จะมีรูปปั้นพระแม่มารีย์เช่นกัน คงจะรูปแบบเดียวกัน

4.อุทยานแห่งชาติBenen

5.ถ้ำหินงอกหินย้อยNgason

เมืองนี้มีประวัติที่มาและรายละเอียดยาวน่าสนใจ ลองไปฝึกอ่านข้อมูลของเมืองนี้ เป็นภาษาเวียตนามที่ http://vi.wikipedia.org/wiki/Thanh_Ho%C3%A1

The Day Blue Sky

ช่วงนี้อากาศดี ทำให้คิดถึงสมัยที่มาทำงานเวียตนามใหม่เมื่อสี่ปีก่อน ตอนนั้นไม่ค่อยได้เจอคนไทยเลยเพราะนิคมVSIPที่เราไปทำงานส่วนมากจะเป็นคนสิงคโปร์(เหง่ย ซิง กา โป) ช่วงหยุดวันหนึ่งไม่รู้ไปไหนก็เลยลองซื้อคาราโอเกะจาก คนขายปั่นจักรยาน(เหง่ย ไล้ แซ ดาบ บ๊าน ซีดี ) มีอยู่เพลงหนึ่งที่ฟังแล้วชอบเลยเอามาฝากกัน เพลงชื่อ nhung nho tinh anh(ยังคิดถึงคุณเสมอ) ของ hoang chau Play/Stop MV Please Right Click Loop Then Play/Stop Below

Ao Dai Nation Custom Part I

คงเป็นที่ทราบกันแล้วว่าชุดประจำชาติของเวียตนาม ที่เรียกว่า เอ้า หย่าย หรือ เอ้า ซ่าย ออกตามสำเนียงภาคเหนือ จริงแล้วเป็นชุดที่ดัดแปลงประยุกต์ใช้กันเมื่อไม่นานมานี้ บางคนอาจเห็นว่ามีการสวมใส่หมวกเป็นรูปวงรีสีเข้ากับชุดซึ่งนิยมใส่กันมาตั้งแต่ราชวงศ์Nguyen(ภาคกลาง) เรียกหมวกนั้นว่า Khan Dong=กัน ดอม

ชุดเอ้า หย่ายได้เริ่มมีพัฒนาการเมื่อต้นปี คศ.1700 สมัยที่ยังตกเป็นเมืองขึ้นของจีน ราชวงศ์ชิง ซึ่งยังเรียกชุดดังกล่าวว่า กี่เพ้า เป็นชุดต้นกำเนิด โดยผ่านการดัดแปลงรูปแบบใช้งานมากว่าร้อยปี คิดว่าสมัยนั้นคงต้องการแยกแยะว่าเป็นคนเผ่าไหนเพราะแท้จริงแล้วคนเวียตรูปลักษณ์ไม่ได้ต่างจากคนจีนหรือชาวเขาเผ่าอื่นๆ จึงมีการดัดแปลงการแต่งกายเพื่อระบุกลุ่มให้กับพวกตนเอง จะว่าไปก็เป็นการสร้างวัฒนธรรมเฉพาะกลุ่ม แต่มาจากพื้นฐานเดียวกัน โดยชุดยังคงเป็นกระโปรงยาวผ่าสองข้าง ทรงกระบอกสูงรัดรูปพอดีตัวมีคอปกชุดจะคลุมกางเกงผ้าไหมขายาว ต่างกับกี่เผ้าต้นกำเนิดที่จะใส่อย่างหลวมๆ แต่ก็มีนักประวัติศาสตร์เวียตนามที่เห็นแตกต่างกันออกไป โดยรายละเอียดคงไว้เล่าในคราวต่อไป