Life on Motocycle

วันนี้มีคำสนน่าใจมาเสนอ "Trơi ơi "
Trơi ơi หรือ เจ่ย เอย เป็นคำสบถ บ่นพึมพำ เหมือนอย่างที่คนไทยเราบ่นกันว่า "โถ่ เอ้ย" ผมค่อนข้างได้ ยินคนเวียตบ่นบ่อยมากมาก เวลามีเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างคาดไม่ถึง เป็น หรือ จะแปลว่า "ซวย แล้ว ตู" "ไม่น่า เลย" หรือ"อะ -ไร ฟ่ะ" อย่างเวลา เจอตำรวจตรวจใบขับขี่งี้ อย่างผมค่อนข้างชอบขับรถกินลมบ่อยๆ แถวเขตหนึ่งโฮจิมินห์บ่อยๆ ช่วงที่อยู่ที่นั่น จุดตรวจที่นั่นผมไม่ได้เห็นว่ามีการตั้งป้ายหยุดตรวจกันหรอก บางจุดค่อนข้างลับตา พอจะบอกเป็นแนวทางได้ หลักๆก็ แถว บริเวณวงเวียนตีนสะพานเดียนเบียนฟู(=เก่า เดี่ยน เบียน ฟู๋) ตรงนี้เป็นวันเวย์บางคนย้อนศรก็โดนครับ แต่ที่ตำรวจจราจรตั้งด่านเห็นบ่อยๆก็บริเวณเส้นทางหัวโค้งถนนโตง ดึ้ก ทั้ง (แถวแยกไป ผับนัมเบอร์วัน ถนนเล ทั้น โตง) เพราะตรงนั้นค่อนข้างมืดหลบมุมดี ผมเจอทีไรต้องหลบเข้าถนนโงว ฟวัง นำ ทุกที(ถ้ามาช่วงกลางวัน ก็ลองแวะตัดผมได้ไม่ไกลโรงแรมRegend เป็น Footpath Hair cut) ส่วนที่อื่นๆก็ตามวงเวียนต่างๆโดยมากจะตรวจทุกต้นเดือนเหมือนบ้านเรา ถ้าออกนอกเมืองก็เตรียมสวมหมวกกันน๊อกหรือหมวกเซฟตี้ก่อสร้างก็ได้ ถ้าไม่มีเขาจะมีจุดให้เช่า ราคา 50.000 ด่อง หรือ เตรียมเงิน 100.000 ด่อง จ่ายค่าปรับกันเอง ฮ่า...โดยมากคนเวียตบ้านนอกจะโดนบ่อย สังเกตไม่ยาก ลองดูที่ป้ายทะเบียน อย่างในเขต อย่างในเมืองแถวแรกของป้ายที่เห็นจะเป็นเลข 51-,52-,53- เวลากลับบ้านช่วงตรุษก็ขนกลับไปบ้านด้วย หลังตรุษก็ขนกลับมาเก็บค่าขนส่งเท่ากับเดินทางหนึ่งคน(แพงครับ แต่จำเป็น) ส่วนรถยนต์ก็เช่นเดียวกัน นอกเหนือจากติดป้ายทะเบียนแล้ว ยังต้องติดป้ายสติ๊กเกอร์เลขทะเบียนรถไว้ที่ด้านข้างรถด้วยทั้งสองฝั่ง เพราะเอาไว้ป้องกันการก่ออาชญากรรม หรือชนคนแล้วหนี ตามจับจะได้ง่าย(แค่ขับในเมืองคงหนียากเพราะรถติด) ส่วนรถมอไซต์ที่ผมใช้ ป้ายมันปลอมจากขนส่งครับ วิธีการสังเกตว่าปลอมหรือไม่ให้ดูที่ ลายปั๊มนูนของขนส่งเวียตนามวงขนาดเท่าเหรียญบาทไทย เสียดายไม่ได้ถ่ายรูปไว้ เพราะถ้าโดนตรวจก็หลายกระทงครับ ฮ่า...ป้ายก็ขาวดำเหมือนบ้านเรา แต่รถยนต์ก็มีต่างกันบ้าง สีอะไร และการนั่งแท๊กซี่ที่ต้องระวังอะไรบ้าง เป็นอย่างไรคงมาต่อกันคราวต่อไปครับ เพื่อนเวียตผมคนหนึ่งมีแนะนำอย่างไม่เชื่อก็อย่าลบหลู่ว่า ถึงแม้ว่าทุกคนจะขับขี่อย่างถูกกฎจราจร ยังไงก็ต้องโดนจับปรับปีนึงก็อย่างน้อยสองสามครั้ง อันนี้ยืนยันได้ เพราะเพื่อนเวียตคนนี้ขี่รถมอไซต์จนเข้านอน ICU มาแล้ว จริงจริง ฮ่า...

Vietnamese God

คืนนี้ กลับจากอยุธยาเกือบเที่ยงคืน พอมีเวลาก่อนนอนจะขอเล่าเกี่ยวกับเทพเจ้าความเชื่อของคนเวียตนาม ว่าจะหาข้อมูลเพิ่มเติมจากที่อื่น แต่ไม่มีเวลาแล้ว เอาเป็นว่า เอาจากที่เคยได้ยินคนเวียตเขาเล่าบอกดีกว่า การนับถือเทพเจ้าเท่าที่เห็นก็คล้ายกับจีน พอเปิดประตูบ้านคนเวียต ก็จะเจอซุ้มศาลพระภูมิวางกับพื้น บางที่เป็นซุ้มแดงเหมือนบ้านคนจีนในบ้านเรา แต่บางที่ก็ก่ออิฐก่อช่องเป็นซุ้มพอวางตุ๊กตาหรือรูปปั้น(ไม่รู้ป้องกันไฟไหม้หรือเปล่า) หล่อเทพเจ้าทรงชุดสีแดง หลักๆที่เห็นจะมีสององค์ คือ เทพถั่งต่าย เป็นเทพแห่งความวาสนาบารมีอายุมั่นขวัญยืนไว้เครายาว ส่วนอีกองค์คือ เทพ ออมเด๋ อ้วนท้วนสมบูรณ์หัวเราะร่ามือหนึ่งเอาไว้ถวายจุดใส่บุหรี่ เป็นเทพแห่งความมั่งมีศรีสุข ทุกเช้าเขาจะเอาน้ำใส่จอกจำนวนห้าจอกเรียงหน้ากระดานถวาย ใส่ดอกไม้แจกัน แล้วจุดบุหรี่มวนนึงใส่มือเทพออมเด๋ ตามด้วยจุดธูปอธิฐานสามสี่ก้านปักกระถาง ส่วนเทพแห่งฟ้าดินนั้นคือเทพออมเจ่ย( ông trời) เป็นเทพศักดิ์สิทธิ์องค์หนึ่งแต่ไม่เห็นว่ามีรูปปั้น เป็นเทพสร้างโลกสูงกว่าเทพองค์อื่นๆ นอกนั้นก็มีเทพอื่นๆ ไม่ค่อยรู้จัก เพราะคนเวียตนามโดยมากที่ไปบ้านจะบูชารูปพ่อแม่บรรพชนส่วนมาก

Tradition Vietnamese New Year

ว่าไปแล้ว วันที่ 1 มกราคม จะยังไม่ใช่ปีใหม่ของชาวเวียตนาม แต่เขาจะเรียกว่า "นำ เม้ย ก๊วก เต๊=ปีใหม่สากล(international new year)" ส่วนปีใหม่ตามประเพณีก็ช่วงวันตรุษจีน ซึ่ง เรียกว่า Tet=เต๊ด...ซึ่งก็คล้ายกับจีน มีวันไหว้ วันจ่าย วันเที่ยว เหมือนกัน เดินทางไปเยี่ยมญาติ เมาได้ทุกบ้าน อวยพรก็

"จ่าว บั๊ก จ่าว โก=สวัสดีคุณลุง สวัสดีคุณป้า"

"จุ๊ก หมึ่ง นำ เม้ย=สวัสดีปีใหม่"

"หั่น ฟุก วุย แหว๋=ขอให้มีความสุข"

"ซุก แคว๋ หงิ่ว ล้ำ=สุขภาพแข็งแรง"

ก่อนเที่ยงคืนที่จะข้ามวันใหม่ แขกที่มาบ้าน หรือสมาชิกบ้าน จะออกไปนอกบ้าน พอเสียงไซเรนหรือ หวอ ดังมาจากที่ทำการของรัฐ หรือเขตทหารตำรวจราชการ ดังขึ้น ก็เป็นสัณญาน ว่าปีใหม่แล้ว สมาชิกหรือแขกจะไปเคาะประตู พร้อมอวยพรดังกล่าวต่อเจ้าบ้าน เป็นความเชื่อแบบว่า ถ้าเป็นแบบนี้ เจ้าของบ้านจะมีโชคดี มีความสุขเงินทองไหลมาเทมา ส่วนการนำเงิน หลี่สี่ หรือ อั่งเปาของจีน ก็ช่วงนี้เช่นกัน จะนำเงินใส่ซองแดงมอบให้กับผู้ใหญ่ หรือผู้น้อย เพื่อเป็นสิริมงคล ที่จะได้รับโชคมากๆในปีต่อไป และเชื่ออย่างนึงเหมือนจีน ก็คือ จะไม่ทำงาน เพราะเชื่อว่าจะทำให้ทำงานหนักตลอดปี ช่วงที่ไปเมืองโฮจิมินห์ ผมและเพื่อนคนเยอรมัน หาข้าวกินไม่ได้เลยเพราะร้านปิดหมด แต่ยังดีที่พก มาม่า(=หมี่ ก๋อย)จากบ้านเรามา ไม่งั้นเราอดกันแน่แน่ สวัสดีปีใหม่ทุกคนครับ

Fish Story in Nha Trang

ก๊า ซา บา(ปลาซาบะ) หายไปไหน? วันนี้อาจจะเริ่มต้นด้วยคำถามที่แปลกๆ คำถามนี้เป็นคำถามของเด็กคนหนึ่งที่ถามผู้เฒ่าที่เคยอาศัยอยู่ เมือง Nha Trang จ.Khanh Hoa ภาคกลางตอนใต้ประเทศเวียตนาม ผู้เฒ่าเล่าต่อว่า ปัจจุบันปลาซาบะย้ายไปอยู่ญี่ปุ่นหมดซะแล้ว ทำเอาผมและเด็กที่นั่งฟังงงไปเหมือนกัน ก็เลยคิดไปว่าผู้เฒ่าคงจะเล่าติดตลกให้ฟัง แต่เขาก็ยืนยันว่าเป็นความจริง ผมจึงได้สอบถามสาเหตุแต่ในใจก็ไม่ได้ปักใจเชื่อหรอก ผู้เฒ่าบอกกับเราว่า เดิมแต่ก่อนชายหาดที่เมืองยาจางนั้นยาวและสวยงาม มีทรายที่เนื้อละเอียดขาวสวยตลอดแนวชายหาด ผู้เฒ่าเล่าจนผมเองก็เห็นภาพ สักพักแกก็ถอนหายใจส่ายหัวไปมา เล่าต่อว่า เมื่อประมาณตอนเกิดสงความเอเชียบูรพา ตอนที่ญี่ปุ่นยกทัพแผ่ขยายแสนยานุภาพไปทั่วเอเชียตะวันออก และตะวันออกเฉียงใต้นั้น ทัพญี่ปุ่นได้บุกขึ้นที่เวียตนามเช่นกัน ทหารญี่ปุ่นได้พบว่าหาดที่เมืองนี้มีความขาวสวย เหมาะในการนำไปทำวัสดุอย่างแก้ว หรืออื่นๆในเชิงอุตสาหกรรม จึงได้เอาเรือมาขุดขนทรายออกไปประเทศญี่ปุ่นเป็นจำนวนมาก ทำให้พื้นที่หาดมีการเปลี่ยนแปลง รวมทั้งกระแสน้ำ สิ่งมีชีวิต อย่างปลาซาบะที่เคยชุกชุมอุดมสมบูรณ์ ก็เปลี่ยนเส้นทางหากินไปตามกระแสน้ำและไม่แวะกลับมาที่หาดดังกล่าว เหมือนอย่างแต่ก่อน ฟังแล้วก็เป็นเรื่องแปลกดี ไม่รู้ว่าจริงเท็จแค่ไหน แต่ก็น่าจะเป็นไปได้ ขนาดสึนามิบ้านเรายังเกิดเลย ก็ฟังหูไว้หูแล้วกัน